Het uitgangspunt voor de omvang van een wettelijke verplichting tot schadevergoeding is dat een slachtoffer zoveel als mogelijk in de toestand moet worden gebracht waarin hij/zij zou hebben verkeerd als het ongeval zou zijn uitgebleven.

De vraag is echter of dit ook geldt voor ‘zwartwerk’. Met andere woorden, mogen bij het berekenen van schadevergoeding ook inkomsten worden meegenomen die iemand normaliter zwart zou bijklussen?

In november 2000 oordeelde de Hoge Raad dat dit kan, maar de inkomsten dan wel fictief netto moeten worden gemaakt (ECLI:NL:HR:2000:AA8453). Zwartwerk kan dus worden geclaimd als netto schade door verlies arbeidsvermogen.

Sinds korte tijd gaan er stemmen op dat dit anders moet. Met name (verzekeraars van) schadeveroorzakers stellen zich op dit standpunt.
Gelukkige oordeelde rechtbank Gelderland op 16 december 2020 dat dit standpunt onjuist is en dat zwart werk vergoed moet worden. Ik vind dit logisch, omdat geleden schade in de vorm van verlies aan arbeidsvermogen niet een vergoeding is voor het gemiste inkomen, maar voor ‘de verloren gegane capaciteit om arbeid te verrichten‘. Dus een vergoeding voor wat niet meer kan door het ongeval. Dat staat los van het werkelijke inkomen.

Benieuwd naar de uitspraak van de rechtbank? Je vindt deze hier: Rechtbank 16 december 2020, ECLI:NL:RBGEL:2020:6628.